No i kupiłem Korsara....
Emocje, motylki w brzuchu i ekscytacja. Kupiłem piękną łódkę klasy Korsar (narodowa klasa niemiecka). Wyglądała przepięknie. Śmiało mogę powiedzieć, że to była miłość od pierwszego wejrzenia. Jak tylko ją zobaczyłem to wiedziałem, że nawet jak poprzedni właściciel nic nie spuści z ceny to i tak ją wezmę. Utargowałem 300zł i szczęśliwy pojechałem do domu. Acha......moja żona nic nie wiedziała. Trochę mi się dostało, ale jak powiedziałem, że to prezent dla naszego synka na 18 urodziny to trochę jej przeszło ;o))- Kuba miał wtedy 11 miesięcy, ale co tam ;o)).
Pierwsze wodowanie było po kilku dniach na morzu w miejscowości Ostrowo koło Karwii. Kolejne kilka na Zalewie Sulejowskim. Pływa się świetnie, wygląda wspaniale i ogólnie jest rewelacja.
Niestety jak opadły emocje po zakupie zorientowałem się że jej idealny stan jak określał poprzedni właściciel jest daleki od moich oczekiwań. Okazało się że cieknie skrzynia mieczowa i łódka po kilku godzinach pływania ma w komorze wypornościowej 2-3 wiadra wody. Pozy tym lewa burta i nadaje się w wielu miejscach do reperacji. Kokpit przez poprzednich właścicieli był naprawiany w sposób niechlujny- zalewany żywicami w sposób mało estetyczny.
Postanowiłem wiec zadbać o moją żaglówkę. Po konsultacjach za szkutnikiem stwierdziliśmy że łódka zostanie cała oszlifowana, zostanie zdjęty podpokład (górna sklejka komory wypornościowej), po zeszlifowaniu zewnętrznej warstwy obłogu i naprawie butwiejących miejsc zostanie naniesiona nowa warstwa forniru, kokpit cały do szlifowania i podobnie nowa warstwa obłogu. Po wykonaniu face liftingu przyjdzie czas na konserwacje i lakierowanie.
No i przystapiliśmy do pracy....
| Korsar 1968 rok- remont cz.2« poprzednia |
|---|
