Wszystkie elementy zabudowy zostały pomalowane przed montażem. Podobnie potraktowaliśmy wnętrze. Przewidzieliśmy jedną warstwę lakieru po zakończeniu montażu (głownie w celu zamaskowania zabrudzeń oraz śladów szpachlówki). Elementy wnętrza kleiliśmy do szkieletu zabudowy oraz jednocześnie dokręcaliśmy wkrętami mosiężnymi 3x20 mm. Powstałe zagłębienia zaszpachlowaliśmy mieszaniną epoksydu z mikrobalonami. Całość wymagała oczywiście przeszlifowania:
Na ostatnim zdjęciu widoczny jest element pokładu, również przed montażem pomalowany "na gotowo". Miejsca klejenia z wręgami, pokładnikami i wzdłużnikami zostały zaklejone taśmą, aby uzyskać połączenie drewno-drewno.
W tym samym czasie zabraliśmy się za dopasowanie i montaż ostrogi. Na szczęście oryginalny element jest w doskonałym stanie (sądząc po zapachu, został nasączony tym samym specyfikiem, jakim konserwuje się drewniane podkłady kolejowe). Poszycie zmieniło swój przebieg na skutek laminowania oraz zmiany grubości sklejki, więc wymagał małej obróbki. Ostateczny efekt widoczny poniżej.
Osobnym zagadnieniem jest kwestia wiercenia 25 cm wiertłem przez stępkę i ostrogę. Wystarczy niewielkie odchylenie wiertarki lub ostrogi i otwór nie będzie wywiercony prawidłowo. Wybraliśmy metodę wiercenia początkowo cienkim wiertłem (fi 4) i stopniowego powiększania średnicy aż do wymaganej wielkością śruby. Pierwsza próba poszła niepomyślnie, ale wystarczyło zaślepić dziurę cienkim kołkiem. Po zmianie ustawienia wiertarki wiertło wyszło dokładnie po środku ostrogi.
Dwa dni wycinania, pięć dni malowania a potem 3 godziny montażu. Miś powoli przestaje być łodzią otwartopokładową.
I jeszcze rzut oka na wnętrze (prawa hundka oraz kambuz:
Potem przymocowaliśmy pokład dziobowy i zaszpachlowaliśmy wszystkie zagłębienia łbów wkrętów.
| Miś, cz. 7« poprzednia | następna »Miś, cz. 5 |
|---|
